Έντυπη 'Εκδοση 28/09/2015
Όταν…
Ακούμε συνεχώς να μιλούν όλοι για την ανάπτυξη του
Νομού, διαπιστώνοντας τα προβλήματα, εξορκίζοντας τις δυσκολίες και τις
αντίξοες συνθήκες και ως εδώ.
Οι κατά καιρούς ασχολούμενοι με τα κοινά
εκπονούν διάφορα προγράμματα, μελέτες δήθεν ανάπτυξης, αντιγράφοντας ο ένας τον
άλλο. Και όταν έρχεται η ώρα της υλοποίησης τότε κατασκευάζουν κάποιο
πεζοδρόμιο, αλλάζουν λάμπες και οργανώνουν πολιτιστικές εκδηλώσεις και μετά
σταμάτησαν και τις χρηματοδοτήσεις και όλα καλά…
Όταν οι εκλεγμένοι
Σύμβουλοι βρίσκονται μόνο στα Συμβούλια για να υπερψηφίσουν ή να καταψηφίσουν
σύμφωνα με τις οδηγίες των επικεφαλείς των…
Όταν Συλλογικοί
φορείς ζωτικής σημασίας για την οικονομική ανάπτυξη και προοπτική του τόπου και
της πολιτιστικής και αθλητικής αναβάθμισης διοικούνται από σχεδόν ισόβιους
Προέδρους και μέλη οι οποίοι το μόνο που κάνουν είναι να επιλύσουν τα
βιοποριστικά τους ζητήματα και να παρακολουθούν τις πολιτικές εξελίξεις για να
δουν προς ποία πολιτική θα στραφούν,
Όταν οι
κομματικοί μηχανισμοί είναι ανύπαρκτοι και παρουσιάζονται παραμονές εκλογών,
Όταν οι
κομματικές εξουσίες αντί για φυτώρια ιδεών είναι μικροί διαχειριστές μικρών ή
μεγάλων προσωπικών φιλοδοξιών,
Όταν οι
πολιτευτές (πλην ελαχίστων) ζουν με την μόνιμη αγωνία της επανεκλογής τους,
αφιερώνοντας τον χρόνο τους σε κάθε γάμο και χαρά όπου η «Βασίλω πρώτη»,
Όταν οι βουλευτές βρίσκονται μακριά από τα προβλήματα
ασχολούμενοι επί παντός εσωκομματικού επιστητού και ερωταπαντώμενοι για
δευτερεύοντα θέματα προσωπικών αποχρώσεων,
Όταν, τέλος,
οι πολίτες βυθισμένοι στα κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδα βλέπουν με
αδιαφορία τα τεκταινόμενα, περιμένοντας την ημέρα των εκλογών όπου κάποιοι θα
τους πείσουν τι πρέπει να κάνουν για να αλλάξει δήθεν η ζωή τους…
Όταν
πεισθούμε ότι υπάρχουν θέσεις και κυρίως πρόθεση αγώνα για επίλυση των σοβαρών
προβλημάτων που ταλανίζουν 40 χρόνια την περιοχή μας(συγκρότηση των νέων
παιδιών με δημιουργία θέσεων εργασίας, προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων κλπ)…
εμείς είμαστε εδώ να στηρίξουμε και να χειροκροτήσουμε.
Μήπως όμως ανήκουμε σε κάποιους ονειροπόλους,
χωρίς εξάρτηση από το δημόσιο, χωρίς παιδιά για διορισμό και σαν νέοι Δον
Κιχώτηδες επιμένουμε…;
Αυτοί οι λίγοι θα επιμένουν.
Ίσως κάποτε πείσουν τους
πολλούς…!
<<Φ>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου